یا ابا عبداله

سلام به عاشقان حسینی

روایت خلاصه عاشورا از کلام حکیم شاعر مهدی الهی قمشه ای:

ای فلک امشب شب عاشور ماست     خواب مکن گر به دلت شور ماست

شب نه    که   آرامش روز الست         ساقی مجلس ز می عشق مست

شب نه که آشوب دو عالم   در او       جلوه گه   آدم      و   خاتم    در او

.......................................................

بر خاک معشوق افتادن ابا عبداله :

از بر زين چون شه عشق آفرين          كرد زمين     مفخر       عرش برين

با تن صد چاك    و دل سوزناك            ناله   همي كرد   به      يزدان پاك

گفت    الاها     ملكا     داورا             پادشها       ذوالكرما          ياورا

در رهت اي شاهد زيباي من              شمع صفت   سوخت سراپاي من

عشق شده جان و تنم في هواك        نيست شده  در نظرم     ما سواك

جز تو   جهان را  عدم   انگاشتم         غير تو   چشم   از همه   برداشتم

كرد ز دل  عشق    خط غير  پاك         ساخت غمت   جامه تن   چاك چاك

رفت سرم   بر سر      پيمان تو          محو توام    واله و      حيران تو

گر      ارني گوي    به طور آمدم         خواستي ام    تا به حضور   آمدم

بالله اگر تشنه ام      آبم   تويي         بحر من و   موج و     حبابم تویی

...................................................

مناجات با خدا زمان شهادت:

عشق تو شد عقل من و هوش من            گشته همه خلق فراموش من

مهر تو اي شاهد زيباي جان                            آمده در پيكر من جاي جان

وادي سيناي تو شد سينه ام                          پرتو عكس تو شد آيينه ام

اي سر من در هوس روي تو                           بر سر ني ره سپر كوي تو

ديد رخت ديده دل بي حجاب                          لاجرم آمد به رهت پرشتاب

عشق تو گنجي است به ويرانه ام             غير تو كس نيست به كاشانه ام

مي زنم ار ناله هل من مغيث            من چو ني ام وز لب توست اين حديث

نيست كنون در رگ و شريان من                     خون مگر آواي تواي جان من

سر غم عشق تو شد رهبرم                         گو برود در ره وصلت سرم

...............................................

اي دل و دلدار و دل آراي من                          اي به رخت چشم تماشاي من

نيست ميان من و رويت حجاب                       تافت به صحراي من آفتاب

خوش به تماشاي جمال آمدم                        غرقه درياي وصال آمدم

تشنه لبم تشنه درياي تو                             لايم و آيينه الاي تو

تشنه به معراج شهود آمدم                          بر لب درياي وجود آمدم

تشنه لبم گرچه به وصل تو يار                      بحر وجودم كه ندارد كنار

چون تو تن آغشته به خون خواهيم               حكم تو را از دل و جان راضيم

راه تو پويند يتيمان من                                كوي تو جويد سر و سامان من

چون ني ام از خود ز توام سر به سر              سر برود بر سر ني در به در

 ...............................................

نقش همه جلوه نقاش شد                      سر هو الله ز من فاش شد

آينه بشكست و رخ يار ماند                      اي عجب اين دل شد و دلدار ماند

منزل معشوق شد اين دار من                 نيست در اين دار به جز يار من

هر چه ز من رفت تويي جاي آن               دل به تو پرداخت ز سوداي آن

آنچه به جا مانده ز جان و تنم                  آن تو اي خار غمت گلشنم

گر سر من رفت به نوك سنان                 هست سنان سايه سرو جنان

من گل بستان رضاي توام                      بلبل دستان قضاي توام

نيست به جز مهر تو در باغ من               شاخ گل و سنبل سرو سمن

هر چه كه خشنودي توست اي حبيب      با همه خشنودم و دارم شكيب

تا مگر از لطف شفيعم كني                   با رقم قرب رفيعم كني

نوح شوم قوم به كشتي كنم                 و ز كرمت خلق بهشتي كنم

كفر و گنه را خط باطل كشم                  كشتي اسلام به ساحل كشم

تا دهم از غصه محشر نجات                  امت پيغمبر ختمي صفات